W jaki sposób tożsamość miejsca łączy się z zasobami naturalnymi i historycznymi miasta? Na to pytanie spróbują odpowiedzieć autorzy wystawy pt. „Tożsamość. 100 lat polskiej architektury. Olsztyn”. Przy okazji wiele dowiemy się, jak przez ostatni wiek ewoluował krajobraz architektoniczny Olsztyna. A zmian było wiele...

W latach 20. i 30. XX wieku w Olsztynie powstawały osiedla mieszkaniowe odwołujące się do koncepcji miasta ogrodu. Liczne przestrzenie zielone służyły potrzebom społecznym mieszkańców i budowały ich więź z miejscem zamieszkania. Wpływ na architekturę miały również zawirowania dziejowe. Przy odbudowie Starego Miasta ze zniszczeń wojennych, połączono dwie różne koncepcje – warszawską i gdańską. Autorom udało się odtworzyć obraz dawnej starówki z nowoczesną dekoracją plastyczną o cechach regionalnych, lecz awangardowych w formie (sgraffita). Zabudowę olsztyńskiego rynku stylizowano z kolei na późnobarokową, XVIII-wieczną architekturę, m. in. z uwagi na skalę trójkondygnacyjnych wąskich kamienic w układzie szczytowym.

Zwrócenie się miasta ku naturze jest obecnie widoczne w wielu działaniach podejmowanych w dziedzinie architektury i urbanistyki. Przykłady to chociażby realizacja projektu Centrum Rekreacyjno-Sportowego „Ukiel”, rewitalizacja terenów nad Jeziorem Długim czy Łynostrada wraz z przyległymi parkami. Współczesne realizacje architektoniczne szanują kontekst przestrzenny  przyrodniczej scenerii. Dzisiejszą architekturę Olsztyna cechują naturalne materiały regionalne –  drewno, cegła, kamień. Naturalnym tłem są dla niej liczne jeziora, rzeki i lasy położone w obrębie miasta oraz wokół niego. Zespół tych komponentów składa się na unikatowy krajobraz kulturowy, którego historyczne dziedzictwo przeplata się ze współczesnymi realizacjami, osadzonymi w kontekście miejsca, historii i tradycji regionu Warmii.

Wernisaż odbędzie się we wtorek, 18 października o godz. 18:00 w Muzeum Nowoczesności (Zajezdnia Trolejbusowa) Miejskiego Ośrodka Kultury w Olsztynie (ul. Knosały 3B). Wstęp wolny.